Chlewiki 3

Pierwsze chlewiki we wsi powstały jeszcze przed II wojną światową i były budowane z gliny. Kolejne powstały wraz z budową bloków w latach 60. W tych czasach w chlewikach trzymano głównie zwierzęta – kury, kaczki, gęsi, indyki, świnie i cielęta. Nowe bloki, czyli czternastka, piętnastka i szesnastka miała piętrowe chlewiki – na piętrze trzymano wtedy słomę i paszę, a na parterze, tak jak w pozostałych chlewikach, zwierzęta, które oddzielane były od siebie tzw. patykami, czyli metalowymi kratkami, służącymi za ogrodzenia lub klatki. Nowe bloki na końcu ciągu chlewików posiadały też tzw. świńską kuchnię, czyli wspólne pomieszczenie, w którym ubijano zwierzęta oraz obrabiano i gotowano mięso:
„Bo kiedyś jedli świnie, się chowało kury, to było potrzebne”.
„Kiedyś tu były krany, zlewy. I tu były platy. Takie do palenia. […] Stół stał. Tu był hak, taki drągi. I tu świnia wisiała”.
Zakład Rolny zajmował się odbieraniem z chlewików obornika i oraz zapewniał dostęp do słomy i paszy: „Każdy trzymał świnie, każdy chował kaczki. Takie to było na wsi, nie? I oni nam tutaj to sprzątali, nam wywozili, no i udostępniali nam słomy. Tu z zakładu, że za darmo mogliśmy brać”.
Mimo że ze względu na hodowlę zwierząt chlewiki były miejscem pracy, to często właśnie tam toczyło się także towarzyskie życie wsi – mieszkańcy spotykali się na ustawionymi przed chlewikami lawkach i spędzali wspólnie czas:
„Tam mam stół, mam meble kuchenne, to tam zrobiliśmy sobie z koła gospodyń spotkanie i było śpiewanie, radio, granie było, fajnie było naprawdę. Kobiety się schodziły i każda, »Ty, kiedy ta ma urodziny?«, »A wtedy«. To żeśmy się zbierali, na coś i tego, i już. (…) Takie spotkania były, no było wesoło, naprawdę było”.
Po upadku PRL-u dostęp do usług świadczonych wcześniej przez Zakład stał się utrudniony, co sprawiło, że z czasem coraz mniej mieszkańców hodowało w nich zwierzęta, aż chlewiki całkowicie zmieniły swoje przeznaczenie – część została zmieniona w garaże, część jest wykorzystywana jako miejsce magazynowe, np. do składowania drewna, zaś jeszcze inni stworzyli z nich miejsce wypoczynku, zakładając obok małe ogródki, a z chlewika robiąc altankę.