Niewielka wieś położona na Pojezierzu Krajeńskim, w zachodniej części gminy Sępólno Krajeńskie. Pierwsze wzmianki o Iłowie pochodzą z 1370 roku. Od połowy XIX wieku do 1939 roku dobra iłowskie znajdowały się w rękach niemieckich rodzin Wilckensów, Langnerów i Brückmannów. Ostatnią właścicielką majątku była zmarła w 1939 roku Anna Wilckens. Po II wojnie światowej w miejscu dawnego folwarku utworzono istniejące do 1993 roku Państwowe Gospodarstwo Rolne, w którym wielu mieszkańców wsi znalazło zatrudnienie.
Do 1945 roku Iłowo było zamieszkane w większości przez ewangelików. Nieliczni katolicy posiadali małe i średnie gospodarstwa oraz pracowali w majątku. Po zakończeniu II wojny światowej i wyjeździe ludności ewangelickiej do Iłowa zaczęli napływać przesiedleńcy z centralnej Polski i Kresów Wschodnich. W 2011 roku wieś liczyła 300 mieszkańców.
Najcenniejszymi zabytkami architektury Iłowa są neogotycki, poewangelicki kościół pw. św. Andrzeja Boboli z początku XX wieku oraz zespół dworsko-folwarczny z II połowy XIX wieku, z zabytkowym pałacem, przypałacowym parkiem i owczarnią. We wsi znajdują się również dwa cmentarze ewangelickie, dawna gorzelnia, budynek szkoły z 1934 roku oraz kapliczka z zabytkowym krzyżem.
Na miłośników natury czekają okoliczne lasy obfitujące w grzyby i dzikie zwierzęta oraz pobliskie jezioro Juchacz z ogólnodostępną plażą, polem biwakowym i miejscem do piknikowania.
Panorama Iłowa. Rys. Kama Dembińska