Komierowo to niewielka, licząca około 300 mieszkańców wieś położona na wschód od Sępólna Krajeńskiego. Jej nazwa wywodzi się zapewne od starosłowiańskiego wyrazu „chomor” oznaczającego „zarośla, krzaki” (najprawdopodobniej rosła tu gęsta, trudno dostępna puszcza). Od nazwy miejscowości pochodzi z kolei nazwisko „Komierowski”. Nosi je rodzina szlachecka, która mieszkała w Komierowie od stuleci (a wedle legend nawet od ponad tysiąclecia – Komierowscy mieliby pochodzić od czeskiego rycerza Bossuty przybyłego tu za czasów Mieszka I w orszaku księżniczki Dobrawy). Pierwsze źródła historyczne, w których wymienia się Komierowo, pochodzą z końca XIV w. Wieś nie raz musiała mierzyć się z niszczycielskimi siłami (zarówno historii, jak i natury). W XVII wieku zagrożeniem byli Szwedzi, którzy spalili tu między innymi dwór i kościół (pierwsza świątynia istniała w Komierowie być może już w XIII wieku!). Nie poddawano się jednak, wieś odbudowywano i modernizowano. Duże zmiany w tym zakresie przeszła na przełomie XIX i XX w. dzięki nowoczesnej wizji wybitnego przedstawiciela rodu Romana Komierowskiego.
Komierowscy stracili majątek ziemski w wyniku II wojny światowej. Po jej zakończeniu został znacjonalizowany. Na jego terenie przez wiele dekad istniał PGR, doskonale pamiętany przez dzisiejszych mieszkańców wsi. Komierowianie potrafią jednak sięgnąć pamięcią i w dalszą przeszłość. Dzięki ich opowieściom udało się zaznaczyć na mapie między innymi miejsce, gdzie niegdyś znajdował się cmentarz ewangelicki (choć wieś zamieszkiwali od zawsze głównie katolicy i Polacy, żyli tu także ewangelicy i Niemcy). Wielusetletnie drzewa w przypałacowym parku, Górka Zakochanych, Ameryka… – to wszystko skrywa Komierowo. Co jeszcze? Sprawdźcie sami!