Jakie historie kryją wsie z gminy Sępólno Krajeńskie? Jakie miejsca są ważne dla różnych pokoleń mieszkańców? Jak poznawać lokalne dziedzictwo i opowiadać o nim?
Z takimi pytaniami rozpoczynaliśmy projekt „Etnograficzna mapa gminy Sępólno Krajeńskie”. Propozycja działań została przygotowana przez Stowarzyszenie „Pracownia Etnograficzna” we współpracy z Centrum Kultury i Sztuki w Sępólnie Krajeńskim. Rezultatem projektu są etnograficzne mapy miejscowości Iłowo i Lutowo, dostępne w wersji papierowej oraz umieszczone wraz z dodatkowymi informacjami na niniejszej stronie.
Nasze mapy nie są próbą obiektywnego opisania świata. Spotykaliśmy się z mieszkańcami miejscowości po to, by poznać ich – bardzo różnorodne – perspektywy patrzenia na swoje miejsce zamieszkania i jego okolice. Zbieraliśmy opowieści – te dawniejsze, przekazywane przez starsze pokolenia, i te nieco mniej odległe w czasie. Chcieliśmy, żeby na mapach widoczne było to, co jest ważne dla naszych rozmówców. Tereny te mają złożoną historię, która odbija się w życiorysach ich obecnych i dawnych mieszkańców – Polaków, Niemców, katolików i ewangelików, osób z rodzin mieszanych, mieszkających tu od pokoleń i przyjezdnych. Było dla nas istotne, by spróbować chociaż dotknąć tej różnorodności historycznych doświadczeń.
Zapraszamy do spacerów śladami mieszkańców Iłowa i Lutowa. Mapy można wykorzystać jako przewodnik po wsi, opisujący poszczególne miejsca. Po drugiej stronie znajdują się dodatkowe zadania do wykonania, które pozwolą jeszcze lepiej poznać lokalne dziedzictwo.
Mamy nadzieję, że dzięki nim i Wy odkryjecie, jak wiele ciekawych historii kryją krajeńskie miejscowości!
Dziękujemy!
Ogromne podziękowania należą się wszystkim, dzięki którym mogliśmy umieścić na mapach tyle niezwykłych opowieści. W pierwszej kolejności paniom Małgorzacie Senskiej i Irenie Mierzejewskiej, które nie tylko umożliwiły nam działanie, ale przede wszystkim sprawiły, że poznawanie Lutowa i Iłowa odbywało się w bardzo przyjaznej atmosferze. Jesteśmy wdzięczni wszystkim, którzy pomogli nam zbierać lokalne historie: uczestnikom i uczestniczkom spotkań i warsztatów, naszym przewodnikom i przewodniczkom podrzucającym kolejne tropy oraz tym, którzy podzielili się własnymi opowieściami w ramach rozmów i wywiadów.
